Van alle landen in Europa is Nederland koploper met flexwerkers. Het gemiddelde in Europa is 21% van de werknemers, terwijl dit in Nederland op maar liefst het dubbele (43%) ligt.  Flexwerken wordt steeds minder aantrekkelijk omdat de regels de afgelopen jaren zijn aangescherpt. Het kabinet wil hierin verdere stappen nemen en oproepcontracten zelfs helemaal verbieden. Het doel van de nieuwe wetgeving is om flexwerkers meer zekerheid te geven. Dit geldt voor zowel oproepkrachten als uitzendkrachten. 

In hoofdlijnen komt dit neer op de volgende maatregelen: 

• Draaideurconstructies (na drie tijdelijke arbeidsovereenkomsten een periode van zes maanden wachttijd en dan opnieuw drie tijdelijke arbeidsovereenkomsten) worden onaantrekkelijker doordat de wachttijd wordt verlengd naar vijf jaar;
• Uitzendkrachten hebben recht op hetzelfde salaris als werknemers die in dienst zijn bij het inleenbedrijf;
• Nulurencontracten worden afgeschaft; oproepkrachten zullen een zogenaamd ‘bandbreedte-contract’ krijgen. Daarin wordt het minimum aantal uren vastgelegd die de oproepkrachten in ieder geval betaald zullen moeten krijgen. Door ook een maximum aantal uren vast te leggen, hebben oproepkrachten de mogelijkheid om de meerdere uren waarvoor hij of zij wordt opgeroepen, te weigeren. 

Er blijft een uitzondering bestaan voor scholieren, studenten en jongeren.